جراحی مأموریتی است كـه پیش از آن كه دانش فنی بخواهد، انساندوستی می طلبد. وجدان و تواضـع می خـواهد تا شـهرت ، شرافت می خواهد تا تحصیل منفعت، بردباری و مدارا با بیمار می طلبد تا خودخواهی و غرور.در این وادی او به دنبال كسب درآمد از جراحی به عنوان محور فعالیت نیست. بلکه خود را وقف این کار نموده است. جراحی تواضع و بزرگواری می طلبد، و از جاه طلبـی و شهرت جوئی به عنوان آفت کار اگاه است.
جراح بیش از هر چیز امانتداری پرهیزگار است، با جان بیمار، اعضـاء بدن و بافت های او و هر آنچـه متعـلق به بیمار است، در نهایت احترام، و بدور از وسـوسه لذت بردن از جراحی بیـشتر و وسـیعتر رفتار می كنـد. در آزمودن روش هائـی كه در محك گذشت زمان مفید بودن خود را اثبات ننموده اند، بشدت پرهیزكار است.كارآزمائی بالیـنی را به مـراكز كلاسیـك واگذار می نماید، و خود به عنوان صرفاً یك جراح سعی می نماید، روش های نسبتاً تائید شده را، البته با مهارت و ابتكار شخـصی به بهـترین وجهی به انجام برساند.او متخصصی است كه از تمام امكانات روز دركار خود بهره می گیرد. او مفسر و منتقد علم جراحی است و قادر اسـت در دریای بی كران علوم و اطلاعات، بهترین روش های تشخیصی و درمانی را انتخاب نماید. او هنرمـندی خلاق اسـت و دستهای شفابـخش وی با هماهنـگی كامـل مغز و دانش كافی قادرند عیوب اعضاء را برطرف نموده و عوامل مزاحم سلامتی بیمار را بزدایند.